Zenzusters is online!

Hersenstof is al even rustig. Mijn aandacht is het afgelopen half jaar gegaan naar een ander kindje van mij: http://www.zenzusters.nl.

Zenzusters is op dit moment eigenlijk een dure hobby, maar eentje waarmee ik hoop een veilige plek, een thuis te kunnen creëren waar de krachtige verbinding tussen vrouwen kan herstellen, opbloeien. De webshop is mijn creatieve uitlaatklep, de consulentes zijn dames die ik vertrouw. En met deze mooie, groeiende groep dames hoop ik de magie weer terug te brengen in het dagelijkse leven.

Zenzusters.nl is een (momenteel nog virtuele) magische plek waar onze zenzusters hun creaties, rituele ondersteuning, healingwerk, readings en andere spirituele diensten aanbieden waardoor jij weer heerlijk zen wordt. Kijk zelf maar even op http://www.zenzusters.nl en vergeet ook niet even een kijkje te nemen in de webshop. Zie je daar!

Sansevieria / Groene Vingers

De vrouwentongen in mijn huis
Verzamelden zich op de vensterbank
Glurend naar de gurende lente
Werden de tongen bij iedere druppel losser

Een kakofonie ontaarde
En ontnam mijn gehoor van de buitenwereld
Gifstoffen omgezet
in poëtisch geïsoleerde lucht

Kakken, vrijen, bakken

Kakken, vrijen, bakken

Kakken, vrijen, bakken

De menselijke genoegens in quarantaine gezet,
Rolden de woorden smakeloos over de papillen van mijn privacy beschermende groene heg.

Het brak mijn concentratie
En terwijl ik onthecht mijn tantrische boek neerlegde
Verloor ik mij aan het moment
En zachtjes liet ik de woorden over mijn tong rollen totdat ook mijn papillen de smaak te pakken hadden

Kakken.

Vrijen.

Bakken.

Als gehypnotiseerd keek ik om naar mijn vingerplant
En vroeg me plots af
Hoe die het zou doen,

in een salade.

Let’s get real

Je leest alle woorden
Want jij bent niet dom
Alle foto’s zijn leuk
Maar toch geef je er om

Want jij wilt toch ook
De wereld wat echter
En die vrolijke foto’s
Die lijken wat slechter

De wereld is poep
Of zelf shit vliegt in ‘t rond
Liever iets slechter
In de troep die je vond

Nou, kijk dan niet verder
Dan dit wat je ziet
Want je hebt grote kans
Dat ik dit schrijf ik blinde paniek

Begrijp me wel goed
Mijn lach is toch echt
Maar soms diep van binnen
Dan gaat het heel slecht

Het kost je heel even
Maar zelfs door de rijm
Zie je, met moeite
Ook soms mijn pijn

Ik lach, oh ik feest
En in jaloezie
Vergeet je de moeite
Achter dat wat je ziet

Vermoeidheid en angst
En het slapen misschien
Wat was er het langst
Kun jij het ook zien?

Mijn leven lijkt somber
Als je niet danst in de regen
Maar IK blijf opgewekt
Met wat IK heb gekregen

The true tale of the Toothfairy (vs. the Book Fairy)

I fell down from heaven
Landed flat on my face
Lost me a tooth
Such an utter disgrace

I was floating around
Not a care in the world
When a wing just broke down
I faceplanted the earth

Well, I knew I was grounded
A little too deep
Cause when I got up
A tooth was taken from me

Was it her work?
No really, did she take it from me?
Did she get all jealous
Undermine me in flee?

So I picked up the phone
It was shaped like a daisy
I called her to come over
And things got all hazy

No wait, I remember
The seat I was in
It was shaped like a tree
Or so it begins

She was leaning and smiling
But she did me no harm
She actually glued
My tooth right back on

I saw beautiful colors
But before I had known
My bank account emptied
And the fairy had flown

Hear, hear!

There’s a rumor in the sky
and its floats up in the air
There’s a lie upon your face
Your complexion is not fair.

Still I rise and shine for you
So I smile and board that train
I stepped forward
Just to prove
That I am brave
I’ll face that pain

I shall travel through the drought
Cross this land that’s in the dark
Through the shadows of existence
Straight into your aching heart

Find the truth of your existence
And to light that broken flame
Lift the burden of your shoulders
Wash away the stench of shame

I shall summon rain and thunder
And invoke a wind of change
I shall crack and fix your backbone
So you’ll walk straight once again

I shall bury you and birth you
Gift you life
And gift you soul
Wash the lies from your complexion
So the truth is yours to own

There are words upon the sky
And it’s melody is fair
It’s a new song by the elders
Woven gently in the air

Let it rock your body softly
Let it cradle you in need
Until you sing the words out loudly
And can dance to your own beat

Geiligheid

Jouw brein en jouw woorden
Is waar ik om geef
Je lichaam is prachtig
Maar niet waar ik voor leef

Kom kleed je eens uit
Maar met kleding aan
Ik hou van je lichaam
Maar dat is niet waar ik voor ga

Voed mij je gedachten
En je tranen toe
Je lichaam is prachtig
Maar dat is niet wat ik doe

Geef mij jouw echtheid
Het zwart van je ziel
Je lichaam is prachtig
Maar niet waar ik voor kniel

Want ik aanbid waarheid
Ik aanbid je vol
Maar pas als jij je laat zien
Wordt ik he-le-maal dol

Monoloog

Verhalen te lezen
In ogen verweven
In stilte verteld
En vervolgens verzwegen

Je ogen die keken
Smekend en lief
Maar de woorden erachter
Begreep ik toen niet

Verhalen te lezen
In ogen verweven
In stilte verteld
En vervolgens verzwegen

Je ogen die sloten
Een verhaal zonder eind
In woorden gegoten
Met tranen gemengd

Verhalen te lezen
In ogen verweven
In stilte verteld
En vervolgens verzwegen

Je ogen bekeken
Een diepte bedekt
Met inkt overgoten
Er uitgelekt

Verhalen te lezen
In ogen verweven
In stilte verteld
En vervolgens verzwegen

Je ogen die stuurden
Een volwaardig gesprek
Maar dat ik het niet hoorde
Dat was mijn gebrek

Verhalen te lezen
In ogen verweven
In stilte verteld
En vervolgens verzwegen

Je ogen vertelden
Een zwijgend gebed
Maar de woorden erachter
Begrijp ik pas net

Verhalen te lezen
In ogen verweven
Niets meer gezegd
Maar wel over geschreven.

Een LP zonder groeven maakt geen muziek

Terwijl ik mijn verhaal doe met mijn eigen reflectie als publiek, vallen mijn handen mij ineens op. Mijn handen die meegaan met mijn verhalen, ze zetten het niet alleen kracht bij, mijn handen zijn de geleiders die mijn woorden de wereld insturen. Verwonderd kijk ik ernaar. Het valt me ineens op dat ze ouder zijn geworden. Ik kijk op van mijn handen en zie dat mijn lichaam zich langzaam aan het vormen is naar mijn leeftijd. Voorbij de tekening in mijn gezicht zie ik twee ontdeugende ogen schitteren.

De schittering verraad mij mijn vreugde over dit moment.

Uit angst mijn jeugdigheid te verliezen bevroor ik mijn leven in de tijd. Ik verloor mezelf uit het oog toen ik mij vast probeerde te houden aan de oppervlakte van een tijdloze zee, bang te verdrinken. Ik besef dat het nooit het verliezen van mijn jeugdigheid was, waar ik zo bang voor was, maar de oppervlakkigheid ervan. Bang dat ik niet genoeg gewichtigheid bracht om in de wereld te zetten. Niet sterk genoeg de diepte in te gaan.

…en toen ging ik kopje onder…

Ik kijk weer naar mijn handen.

Mijn handen hebben een soort volwassenheid over zich heen gekregen. De stijfheid van de jeugdigheid is er uit. Ze vertellen verhalen van sierlijkheid, waardigheid, wijsheid. Zorgzaamheid, speelse kracht. De littekens verworden tot ervaringen die in het geheel mogen opgaan.

Mijn handen zijn ouder, gewichtiger. Trots bekijk ik ze terwijl ik besef: Ik ben eindelijk op de goeie weg. En mijn verhaal begint net pas…