Beertje is jarig vandaag. Jarig! In Parijs!

Van Tante mocht hij iets lekkers uitzoeken. Alle typisch Franse lekkernijen kwamen langs. Wat hebben ze veel lekkere zoetigheden in Frankrijk.

Chocoladebroodjes, pannenkoeken die ze crêpes noemen. Het was zo moeilijk kiezen. Totdat ze langs een donutwinkel liepen op weg naar Montmartre. Beertje was dol op donuts. Net als Tante trouwens. Alle smaken hadden ze; chocolade, gesuikerd, geglazuurd… maar deze was speciaal. Beertje koos een grote donut met speculaas erop. En de hele donut was voor hem.

Met een groot servet voor keek Beertje tevreden om zich heen. Zijn guitige oogjes vol geluk terwijl zijn vrienden voor hem zongen. Wat een mooie verjaardag was dit toch, een verjaardag in Parijs

Iedereen heeft z’n tas gepakt. Mr. Harris heeft zelfs zijn favoriete boek mee. Iedereen behalve Beertje. Beertje is een beetje aan het treuzelen. Ik ben benieuwd waar de reis heen gaat.
Beertje kan niet wachten; een nieuw avontuur! En het is al bijna morgen.
Iedere morgen is nieuw, maar tsjonge! Dit wordt wel een groot avontuur, zelfs voor Beertje. .

Het was een zonnige dinsdagmiddag, de vooravond van ‘de dag van de liefde’ stond te trappelen om in te vallen.
Beertje had weleens Valentijn meegemaakt maar hoorde van meneer Harris en Valentijn dat het in het huis van Tante een dag als ieder ander zou worden.
Voor Valentijn was het wel een bijzondere dag, hij vertelde Beertje altijd het allermooiste verhaal over hoe hij die dag bij Tante kwam wonen. Hij woonde daarvoor in een groot huis waar iedere dag veel verschillende mensen kwamen, maar echt thuis had hij er zich nooit gevoeld. Tot die ene dag dat hij werd meegenomen, Valentijn mocht op pad met de meneer met de grote bloemenbus. Samen belden ze aan bij Tante. Valentijn was erg zenuwachtig geweest maar werd met open armen ontvangen. Valentijn was eindelijk Thuis. Beertje kon nooit genoeg krijgen van alle verhalen van de andere twee en kende dit verhaal al bijna uit zijn hoofd.
Toch vroeg hij aan Valentijn om het weer te vertellen, de zon scheen zo mooi naar binnen en Tante was toch niet Thuis.
Meneer Harris en Valentijn grapten dat Tante wel weer flauwe opmerkingen zou maken: ‘Ik heb de bezorger een dag vrij gegeven zodat hij niet door z’n rug zou gaan’.
Met z’n drieën rolden ze over de bank van het lachen.
Plots hoorden ze de sleutel in het slot draaien… Tante kwam thuis! Snel gingen ze weer rechtop zitten zoals Tante ze had achtergelaten.
Maar Tante kwam niet binnen, ze hoorden Tante op de gang praten met de Buurmensen. De Buurvrouw zei dat ze bijna door haar rug was gegaan door het gewicht. Waar zouden ze het over hebben? Na een kort gesprek kwam Tante binnengelopen. In haar hand had ze een grote doos met een beer erop.
De oogjes van het drietal begonnen te twinkelen van nieuwsgierigheid. Wat zal er in de doos zitten? Een nieuw vriendje om mee te spelen?
Terwijl Tante de doos zorgvuldig uitpakte keken ze vol verwachting mee. Ze konden het net niet zien vanaf waar ze zaten.
Ineens bulderde Tante van het lachen, pakte haar telefoon en liep de kamer uit om te bellen. Ze hoorden haar nog iets mompelen over een “Netflix and Chill” pakket.

De drie wisten niet hoe snel ze in de doos moesten klimmen. “Gooi dit in de doos!” riep Valentijn. Beertje draaide zich om en zag een soort Lasso in zijn pootjes. Beer twijfelde geen moment. “1,2,3, gooi!”. Het touw raakte ergens op vast. Wat zouden ze tegenkomen in de doos?
Beertje klom achter Valentijn aan naar boven. Ineens slaakte Valentijn een gilletje.
Toen Beertje bovenkwam zag hij waar Valentijn zo enthousiast om was geweest: het was een doos vol met flesjes!

‘Een zoentje in een flesje’ stond er op eentje. Die was voor Beertje! Valentijn had een flesje gevonden met ‘Ginger’ erin. Valentijn was gek op Gingers. Beertje wist wat het betekende want ze hadden Engelse les gehad van meneer Harris, die was tenslotte Amerikaan.

Terwijl de Beertjes de doos vol flesjes en roosjes uitpakten hadden ze niet door dat Tante inmiddels weer was binnengelopen.

Stiekem maakte ze wat foto’s terwijl ze glimlachend zei: “Dit wordt er weer een voor op instagram, stelletje boefjes”.

Zo werd die dag van de liefde toch ietsjes spannender. Zou ze de bezorger echt vrij hebben gegeven morgen? Vroeg Beertje zich nog af terwijl hij het flesje met de zoentjes uit de doos probeerde te tillen.

Beertje had altijd vol bewondering gekeken naar de muur vol medailles bij Meisje Bofbips thuis. Uren kon hij ernaar kijken terwijl Meisje Bofbips vertelde over alle marathons die erbij hoorde.
Wat glinsterden ze ook mooi he? Die medailles.

Op een dag, terwijl Meisje Bofbips en Beertje weer naar de medaillemuur keken, stopte Meisje Bofbips midden in haar verhaal en keek Beertje aan. Haar glinsterende oogjes nog helderder dan al die plakjes zilver, brons en goud aan de muur waar ze naar staarden. Ineens zuchtte Meisje Bofbips met een glimlach: “Maar Basketbal vind ik ook wel leuk hoor”. De opmerking leek uit het niets te zijn gekomen en zo plotseling als ze stilhield vervolgde Meisje Bofbips ook weer haar verhaal over de marathons.

Het gesprek van die dag was Beertje altijd bijgebleven en nu Beertje op avontuur was wilde hij dat graag eens proberen. Basketbal! Het leek wel alsof Meisje Bofbips Beertje had willen vertellen dat hij ooit op avontuur zou gaan. Alsof ze stiekem wist dat er een tijd zou komen dat ze Beertje moest missen. Beertje wist dat hij goed zat: hij had al een basketbal gezien hier Thuis. Dat werd het nieuwe avontuur! Misschien niet morgen, maar misschien de morgen na morgen of misschien de morgen erna! Er waren zoveel morgens, Beertje kon gewoon niet kiezen. Zouden Mr. Harris en Valentijn willen meespelen?
Valentijn vast wel, maar Mr. Harris hield wel van zijn rust. Beertje dacht na, hoe zou hij Mr. Harris kunnen overhalen? Het is leuker als al je vrienden meedoen, want dat waren ze geworden: Echte vrienden!

Beertje gloeide bij de gedachte. Ja, vrienden. Een hecht team in korte tijd.

Een team! Maar natuurlijk! Dat was het! Als hij kleren voor een team had dan kon Mr. Harris vast geen nee zeggen.
En zo gebeurde het dat ik Beertje midden in de nacht achter mijn naaimachine vond.
Beertje had een idee. Een plan, noemde hij het.
Een plan voor weer een nieuw avontuur.

Beertje is al de hele avond op van de zenuwen… maar hij ziet nog geen Sint.

Beertje tuurde en tuurde. Beertje tuurde tot de laatste boom langs het water, tot de verste wolk keek beertje uit het raam.
Beertje keek zó hard, hij keek bijna het raam eruit. Maar geen spoor van Sint.
En terwijl Beertje tuurde werd er op de voordeur geklopt. Iedereen veerde op, zelfs Mr. Harris!
Snel ging Mr. Harris weer liggen om te doen alsof het hem allemaal niets deed.
Maar terwijl Beertje en Valentijn naar de deur toe renden, schuifelde Mr. Harris er langzaam achteraan.
Of tenminste… het leek langzaam, maar Mr. Harris was snel genoeg om vooraan te staan terwijl Valentijn zachtjes de deur opentrok.
Heel voorzichtig opende hij de deur.
Eerst op een kier… “Hallo?” Beertje verschool zich achter Valentijn. Het was toch wel reuzespannend allemaal.
Maar ineens zag Beertje iets op de drempel staan! Wat was dat nu? Was het echt? .
Een zak vol kadootjes! .

Valentijn zwiepte de deur verder open en beertje sprong naar voren.
Daar stond het! Daar stonden ze echt!

Een zak vol met kadootjes voor Valentijn, Mr. Harris en zelfs voor Beertje! Precies zoals in de verhalen van Meisje Bofbips.

Vol ongeloof keek Beertje om. Hoe wist de Sint nu dat Beertje Thuis logeerde?
Beertje bleef het toch nog wel spannend vinden hoor.
Hij zal Sint vast gemist hebben toen hij even niet naar buiten keek maar in zijn hoofd dacht aan morgen. Aan het volgende avontuur. Want morgen begint altijd opnieuw.

“You may say that I’m a dreamer, but I’m not the only one.”

Ik vond Beertje dagdromend naar de maan staren. Beertje heeft een avontuurlijke geest en dacht aan de wereld aan de andere kant van het raam. .
Aan alle avonturen die hij al had beleefd met Meisje Bofbips en alle avonturen die hij met zijn nieuwe vriendjes ging beleven. .
Hij mist Meisje Bofbips soms wel, maar hij wist in zijn kleine berenhartje dat ze nooit ver was en ze elkaar heus nog wel eens zouden zien. .
Even zuchtte Beertje… wat voor avontuur zou morgen zijn? Beertje veerde op: Een mooi avontuur! Een groot avontuur! Het was tenslotte morgen! En morgen begint altijd weer opnieuw!

Ik liet Beertje nog even zitten, starend naar de maan. Ik houd m’n hart vast: wat voor ondeugends is die kleine doerak nu weer aan het bedenken?