Ik kijk naar het bord dat voor me ligt
Het hangt met plakband aan elkaar
De woorden die er op lagen
Waren nooit van mij

Vijf keer de woordwaarde
Het ligt voor me uitgespeld
Keer na keer werden uitgespeeld
Wachtend op mijn beurt

Mijn beurt, het lijkt eeuwen te duren
Met die oude zandloper
Die het spel bepaalt

Ik heb de zandloper erbij gezet
Omdat het te lang duurde
Het twijfelen, het denken
Oh kom op, speel gewoon

Speel gewoon,
Het spel werd te serieus
Te veel denkwerk
Te veel spelers
En niemand wilde verliezen

Niemand wilde een spel verliezen
Dat gespeeld moest worden
En spelen werd iets
Dat overwonnen moest worden

Ik kijk weer naar het bord.
Hoe lang kan zij dit spel nog aan?
Zelfs het plakband begint scheuren te vertonen
In een ooit zo mooi bord.

Terwijl ik wacht op mijn beurt
Bewonder ik het plakband
Hoe haar lijm opdroogt
En ze langzaamaan verhardt

Mijn laatste woord,
In dit tempo lijkt het levens geleden
Dat ik jouw naam had uitgespeld.
Ik ben verbaasd.
Ik wist niet eens dat scrabble accenten had.

De zandloper draait eindelijk om
Is het mijn beurt?
Ik hoor een vage stem in de achtergrond
Ik heb verloren.

De letters op het bord vervagen
Ik hussel de stenen weer
Ik kijk naar mijn bordje en
Paniek!

Ik kan je alle letters
in het alfabet vertellen
Maar ik weet nog steeds niet
Hoe ik jouw naam moet spellen.

Gehaast leg ik
Maar letters neer.
Hoeveel is de woordwaarde?
Win ik ook eens een keer?