Het glas was vol
Maar leek steeds leger
Je oogkassen hol
Je teint steeds bleker

Het glas was vol
Maar je dronk en dronk
Totdat er een
Leeg glas voor je stond

Het vullen ging
Een tikje bevend
Soms ernaast
Soms goed gemikt
Als er maar een bodem zit

Want leeg dat trekt je lichaam niet
De bodem vertelt alleen verdriet
Die tijd dat je durfde te leven
Veel te veel en veel te geven

Je hart dat stroomde door en door
Maar nu niet meer
Je kent het soort
Ze gaven je verdriet en pijn
Maar voor heel even
Waren ze fijn

Het glas was vol
Maar wordt steeds leger
De bodem wacht
Het wordt onzeker

De grens vervaagd
In wie je bent
Omdat jij je eigen
Glas niet herkent

Je vulde rond
Zelfs voor het huis
En alleman
Voelde zich thuis

Terwijl de bodem zichtbaar werd
Verdwaalde jij
Rechtstreeks naar bed

Maar je glas bleef staan
Spoelde niet door
Het lege glas
Bleef ongehoord

Het staat daar totdat jij
Haar ziet
Dat niemand ooit
Het glas verliet