Dagen die zo beginnen vragen om liefdevolle intenties. En met het aanvangen van de lente kon ik mij geen betere intentie bedenken dan de liefde zelf. Niet zomaar liefde, nee de intense kalverliefde. Die verliefdheid die alles in je wakker maakt, je laat stralen, de rupsen in je buik laat ontpoppen als ware vlinders.
Zo’n verliefdheid die je nóg mooier maakt dan je al bent.

Binnen zitten is geen optie met dit weer, maar de brakheid van fietsen, niet weten waar het leven je brengt en pas een dag later weer landen in je huis, maakt weer zo’n toer een dubieus besluit. Dus ging ik winkelen. Liever niet met dit weer, maar sommige dingen moeten gedaan. Het goede weer maakt de meeste mensen opener, dus iedere stap was een verbinding met iedereen om mij heen.

Verhalen van voorbije levens, geesten van het verleden en enthousiaste winkeliers. Als tijd geen voet meer heeft wordt alles mooier en vertelt iedereen een verhaal.

De muziek hard, meezingen op volle borst, een doos verse aardbeien en de gedachte aan zoveel liefdevolle en mooie mensen om mij heen lieten me glunderen, stralen.
En terwijl ik in mijn eigen pretogen kijk, in de achteruitkijkspiegel van mijn auto, besef ik hoe verliefd ik ben. Op mezelf, op het leven.

Hoeveel moeilijke momenten ook, ik zou mezelf nooit willen missen. Wat maken jullie mijn leven bijzonder. Iedere connectie, verbinding, ieder lachend gezicht of lief berichtje op een rebelse post waarmee ik alleen maar wilde laten zien dat ook mijn leven niet alleen maar rozegeur en maneschijn is. Dat Facebook meer kan zijn dan het vergelijken van fantastische levens, een kijkje achter de schermen van die mooie posts.

En terwijl ik op mijn balkon zit met een geopend hart wordt mijn dag afgesloten met mijn Poolse buurmeisje van 2 jaar die haar ouders “Olifantje in het bos” leert.

Intentie ✅, ik ben weer even compleet.
Welterusten voor zo, lieve Facebookvrienden. ❤️🙏🏻