De koffie was op. Tenminste… de goeie koffie. Al twee dagen was ze die cups aan het drinken van de Action. “Zag er wel leuk uit dus hoe slecht kon het zijn?”
Al twee ochtenden walgde ze van zichzelf. Het was die onuitstaanbare koffie die haar tot wanhoop dreef, maar nieuwe halen deed ze niet. “Zonde van het geld!” vertelde ze zichzelf. Al was het maar €1,44 geweest.
Op de derde dag opende ze haar brievenbus. Die had ze al enige tijd niet geleegd, maar goed, wie dacht nou aan haar? Meer dan rekeningen en nu en dan wat Zalando reclame lag er niet in. Toch merkte ze iets anders op.
Twee DHL bonnen voor gemiste bezorging van een pakket. Dat is raar, ze had toch helemaal niets besteld?
Waarschijnlijk voor de buren, en ze legde de bonnetjes naast de stapel rekeningen.
Haar dag verliep mooi, ondanks die zure koffiebende van de ochtend. De koffiedementie had waarschijnlijk met het goede weer te maken, want wat was het een prachtige dag. Terwijl ze zat na te genieten op haar balkon kwam de buurman naar buiten.
“Buuf! Wees toch eens thuis als je iets bestelt!”
Hij overhandigde haar een klein pakketje. Haar naam stond er echt op.
Terwijl ze in haar verbazing het pakketje uitpakte viel er een kaartje uit. “Omdat je nu een jaar lid bent, sturen wij je gratis koffiecups. Liefs Nespresso”
Hersenstof 