Ik zat op mn knieën naast haar, haar romper weer dicht te doen nadat ik haar een schone luier had aangedaan. Het tweejarige lichaam hing over me heen, armpjes bungelend om mn nek. Zachtjes fluistert ze iets onder haar adem door terwijl ze met een twinkeling in dr ogen naar mn haar lijkt te kijken.
Ik kijk het jolige gezichtje schuin aan en vraag “Wat zie je?”
Met een brede glimlach begint ze ietsjes harder te fluisteren zodat ook mijn oren het op kunnen vangen:
“Ik hou van je, ik hou van je, ik hou van je” hoor ik haar mij ineens zachtjes toezingen. En ik realiseer dat ze mij een knuffel geeft, op haar eigen-wijze manier…